Alp Buğdaycı

  Cumhuriyet’in İlk Yüzyılını Bitirirken Bir Muhakeme: İnşaatı Yarım Kalmış Bir Bina   Bugün Cumhuriyet’imizin 100. Yıl dönümü, açıkçası tam on yıl önce, ilkokulda 10 yaşındayken Cumhuriyet’in 90. Yıl kutlamaları sırasında “acaba 100. Yüzyılı nasıl kutlayacağız” diyerek düşünmeden edemiyordum. Muhtemelen o 10 yaşındaki çocuk, bir şekilde, zaman makinesiyle, 100. Yıl kutlamalarını görme imkanını elde etseydi, bu onun için çok büyük bir hayal kırıklığı olurdu. Türkiye Cumhuriyetinin, tüm krizlere ve kritik dönemeçlere rağmen, özellikle etrafındaki komşularının neredeyse hepsi son bir asırda en az bir kere iç savaş veya kurumsal bir yıkım deneyimlemişken siyasi bağımsızlığını koruyup sağ salim ikinci yüzyılına kapak atabilmesi şüphesiz ki es geçilmemesi gereken bir noktadır. Buna rağmen, şekli ve en azından de jure olarak Cumhuriyet’in muhafaza edilebilmiş olmasının yanında madalyonun öteki bir yüzü olsa gerek.   Bu makalede gündelik politik dalgalanmalar ve aktif iktidar eleştirilerinden

  Son bir haftadır Türkiye’de gündem tamamiyle filistin israil çatışmalarına kaydı. Esasen bunun temel sebebi, kimilerince bu mücadelenin sembolik bir minvalde tahayyül edilmesidir; örneğin, islamcı çevreler bu olayı iki devletin çatışmasından ziyade esasen bu olgunun ümmetçi bir mücadelenin sembolü olduğunu tahayyül etmekte; seküler çevreler de özellikle AKP iktidarında edindikleri, ümmet felsefesine karşı t epkisellikleri  bağlamında bu çatışmanın yeniden üretimini meydana getirmektedir. Açıkçası normalde  aktif bir gündem meselesini yorumlamak,  pek yapacağımız bir şey değil; ama  özellikle sosyal medyada, iki zıt kutup arasında tezahür eden münakaşaların üstünkörülüğü bizi buna sevk etti. Birkaç gündür yoğun olarak israil-filistin savaşı hakkındaki literatürü oku maktayım . Özellikle Benny Morris, Avi Shlaim’in çalışmaları dikkat çekici.  İlk başta şu söylenmeli ki,  i ki  tarafın bariz hataları var dır , bununla beraber son 50 yıldır harbiden Gazze ve West Bank(Batı Şeria)’ta bir